Seint sunnukvøldið 4. juli 2021 løgdu vit frá bryggju í Tórshavn við kós móti Brønderslev í Norðurjyllandi, har vit skuldu á dansistevnu ætlað børnum og ungum.
Hóast vit øll vóru negativ 😊, vóru vit spent til túrin. Túrurin var settur á skrá seinasta heyst, men orsakað av corona virkaði hann til tíðir veruleikafjarur.
Vit vóru 56 børn, ung og vaksin sum fóru at vitja tvey donsk fólkadansarafeløg úr Brønderslev og úr Viborg. Túrurin var lagdur til rættis av Gunnari Restorff frá Sláið Ring og Kirsten B. Jensen úr Danmark. Vit møttust tríggjar ferðir áðrenn fráferð og vandu dansispøl og danskar fólkadansir, sum vertirnir høvdu sent okkum.
At ferðast niður við nýumbygdu snotiligu Norrønu gjørdi, at tey ungu koma at kenna hvønn annan, áðrenn tey komu á stevnuna, og gjørdi hetta samanhaldið sera gott.
Vit komu til Hirtshals týsmorgun, har Kirsten stóð fyri okkum við einum bussi, sum koyrdi okkum til skúlan í Brønderslev, har stevnan var. Vit funnu, hvar vit skuldu sova, fingu ein bita at eta, og so varð stevnan sett. Aftaná setanina byrjaðu workshops við dansiundirvísing beinanvegin, og aftaná nátturða, var eisini dansur. Workshoppirnar vóru deildar upp eftir aldri, og undirvíst varð í donskum fólkadansum og føroyskum dansi og dansispølum.
Mikudagurin var dagurin, sum fleiri høvdu glett seg mest til, tí tá fóru vit ein túr í Fårup Sommerland og vóru har allan dagin. Hesin dagurin var sera væleydnaður, tí donsku vertirnir høvdu skipað so fyri, at vit høvdu eitt stað, har onkur altíð var, so vit kundu leggja taskur og annað frá okkum, og har vit eisini fingu at eta. Veðrið var av tí besta og tey flestu brúktu nógva tíð í ymsu rutsjubanunum. Dagurin endaði við at vit grillaðu áðrenn vit koyrdu heim aftur við bussinum. Tað sást væl um kvøldið, at fólk vóru móð, so hetta var kvøldið har minst var dansað á túrinum.
Hósdagin var dansur á skránni allan dagin, tað vóru bæði workshops, og so var tíð eisini sett av til at vit kundu venja til framførsluna, sum skuldi verða fríggjadag seinnapart inni í býnum. Vit vandu hvør sær og eisini saman, tí tað vóru nakrir dansir, sum vit skuldu dansa saman. Um kvøldið var “legestue”, har tey, sum høvdu hug, dansaðu, tá var “orðið frítt” so nógvir ymiskir dansir vóru á gólvinum.
Onkur helt kanska, tá tey sóu skránna, at har var í so nógv av undirvísing, men har vóru steðgir í, og tá var grasplenan dúgliga brúkt til bóltspæl og onnur spøl. Ymsu aktivitetirnir í skránni vóru eisini so passaligir í longd, so at eingin troyttaðist.
Fríggjadagurin var dagurin, tá tað stóra slagið skuldi vera við skrúðgongu og framførslu í miðbýnum. Vit vandu fyrrapartin og aftaná døgurða fóru vit at lata okkum í føroysk klæði, tey yngstu vórðu koyrd við hestavogni oman til jarnbreytina, har skrúðgongan skuldi byrja, restin gekk oman hagar.
Beint sum vit komu á jarnbreytarstøðina fór at regna av grimd, so vit máttu innum at kroka. Inni á støðini fóru ungu fólkini at dansa, bæði føroyskan dans og fólkadans, so ferðafólkini fingu eitt upplivilsi, tá tey komu á støðina. Tað gavst ikki at regna, so framførslan varð flutt í høllina á skúlanum. Framførslan gekk sera væl, men tað vóru ikki so nógvir áskoðarar, nú tað var innandura.
Um kvøldið var galladøgurði í høllini, Gunnar helt eina góða røðu har hann takkaði fyri eina sera væl fyriskipaða stevnu og handaði fyrireikarunum gávur. Símun Erik treiv í harmonikuna, og fortaldi um føroyska siðin at syngja undir borðhaldinum, og so sungu vit “Í góðum veðri hann dyrgdi”.
Aftaná døgurðan var náttardansur, og tá gekk dansurin lystiliga. Øll hugnaðu sær bæði væl og leingi, so tað livdi upp til heitið náttardansur.
Leygardagur var heimferðardagur, so tá pakkaðu vit og ruddaðu skúlastovurnar, har vit høvdu sovið. Aftaná at vit høvdu etið á middegi, kom bussur eftir okkum, at koyra okkum til Hirtshals, har Norrøna lá.
Sunnudag fyrrapart høvdu børn og ung eina framførslu umborð á Norrønu, har tey bæði dansaðu føroyskan dans, dansispøl og fólkadans, sum tey høvdu lært á stevnuni. Tað var øgiliga stuttligt at síggja, hvussu væl tað lá fyri og hvussu tey hugnaðu sær, meðan tey framførdu.
Sunnukvøldið komu vit á Havnina, og vóru øll á einum máli um, at hetta hevði verið ein sera væleydnað dansiferð.
Á túrinum var stuttligt at eygleiða, hvussu væl børn og ung úr ymsum bygdum og ymsum aldrum vóru, og hvussu tey hugnaðu sær saman. Túrurin er heilt sikkurt við til at økja um hugin hjá teimum at dansa, nú tey kenna onnur ung aðrastaðni í landinum, sum eisini dansa.
Vit úr Sandoynni vilja takka fyri eina sera góða og væl fyriskipaða ferð.
Hendrik Egholm,
Leikum Fagurt
