Seyðamaðurin á Sondum

Deil

 

á stevnuni Ung í dansi 09 fara vit at kvøða um Seyðamannin av Sondum. Uppskriftin er her

kelda:
http://www.vagadansifelag.dk/26331125

Seyðamaðurin á Sondum

 

Leggið nú hvør sítt høvur í blot

 meðan eg
sigi frá søgum

hvat ið hendi í fornu tíð

uti i gomlum døgum

 

Stígið á gólv so lættliga

og havi gott stig

meðan eg kvøði um huldukonu

og seyðamannin við

 

Tað skuldi vera á fornu tíð

vilja tit mær trúgva

norðuri á fjøllum í Husagjógv

har mundi ein hulda búgva

 

Ein onnur búði í Tormansgjóv

systrar vóru tær tvá

tær vóru klæddar í skarlak

 líka niður á

 

Stakkarnir vóru av skarlaksklæði

hingu niður á skó

hann hjá henni í Húsagjógv

var reyður sum annað blóð

 

Árla var um morgunin

só1in skein so víða

lysti henni huldukonu

at só1a stakki friða

 

Hon legði hann á tann grøna vøll

rætt sum sólin sá

vakurt var at síggja

fagur litur bar á

 

Vakurt var at síggja

fagur litur bar á

perlurnar av reyðargulli

í stakkinum glitra á

 

Seyðamaðurin av Sondum

var víða gitin í orðum

rætt sum reysti Rólant jall

gitin var í forðum

 

Hann røktaði alla Sandavágssíðu

bæði við gleði og gavni

mongum manni var hann gitin

men ikki nevndur av navni

 

Árla var um morgunin

sólin skein á vøll

lysti honum seyðamanni

at ríða norð á fjøll

 

Árla var um morgunin

só1in skein so víða

lysti honum seyðamanni

norð á fjøll at ríða

 

Seyðamaðurin á Sondum

lat sær hestin sað1a

vakur var tann gangari

hann dró eftir jørðini hala

 

Seyðamaðurin á Sondum

reið gjøgnum fjallalíð

langan veg sá hann perlurnar

ið stakkinum glitraðu í

 

Seyðamaðurin á Sondum

hugsar við sjálvum sær

henda reyða kjóla

skal eg hava heim við mær

 

Seyðamaðurin á Sondum

 vendi
hestinum tá

beint har imóti

sum stakkurin lá

 

Ballaði hann hann saman

av tí reyða skarlak

síðan legði hann hann

upp á hestsins bak

 

Síðani legði hann hann

á sín góða hest

so reið hann tilbakar heim

hann reið sum hann kundi best

 

Setti hann seg á sín góða hest

hann mundi væl vegin kenna

pryglaði hann við hirðastavi so

dúgliga mundi hann renna

 

 

Huldukonan við eldin situr

sær hon sólina skína

eg skal út á helluna

at venda stakki mínum

 

Men tá ið hon kom á plássið

tá var stakkurin burt

skar saman tennir

og snerkti við skort

 

Tók hon til at ganda

tað við sterkum rúnum

skimaðist runt um fjallalíð

við eygum sinum brúnum

 

Systir, systir! Stíg í stórum

kanst tú mannin ná

Seyðamaðurin á Sondum

hann stjól mær stakkin frá

 

Svaraði aftur i Tormansgjógv

so huldligani

eg eri lamin í báðum beinum

einki orki eg

 

Gakk tú systir sum tú kanst best

eg kann einki gera

eg eri lamin í báðum beinum

kann meg illa bera

 

Tann sum búði í Húsagjógv

tók tá til at ganga

gleivaði langt og ginaði títt

tann seyðamann at fanga

 

Seyðamaðurin á Sondum

ríður alt hann orkar

hoyrir hesa huldukonu

aftan á sær snorkar

 

Hesturin var móður

sum einhvør kann vita

ríða norð á fjøllum

stóran mann at flyta

 

Hesturin var móður

hann gav honum ikki grið

nakað so tyngdi hann

stakkurin við

 

Vakur var tann gangarin

sum seyðamaðurin átti

sveittin dreiv ur hvørjum hári

svartur sum ein pottur

 

Eingin fuglur var so skjótur

hvørki á sjógv ella landi

sum tann hestur hjá seyðamanni

á Vatnsoyrarsandi

 

Hesturin var móður

troyttur til at ekka

tá ið hann kom í Vatnsbrekku

legði hann seg at drekka

 

Tá ið hann hevði drukkið

eina lítla stund

tá kom hon og stunandi

eftir grønari lund

 

Hugsar hann við sjálvum sær

her er ikki at dvøla

tá kom hon á Heimarugjógv

aftan á honum í hølum

 

Seyðamaðurin á Sondum

vendi hestinum frá

hetta skal eita

Sálarbótsá

 

Seyðamaðurin á Sondum

vendi hestinum snart

tungt er at riða

(ta) brekkuna hart

 

Tá ið hann kom á Føstuvarða

var hann stívur í lørum

tá kom hon og stunandi

og stóð upp fyri Vørðum

 

Tá ið hann kom á Mosagerði

nærkaðist henni tá

ikki meir enn eina

reipslongd ífrá

 

Forbannað veri tann huldukona

enn so dúgliga gekk

tá ið hon kom á Giljarætt

hon mannin aftur fekk

 

Seyðamaðurin á Sondum

hann yvir um ósan reið

huldukonan í halan fekk

og hann ur hestinum sleit

 

Bóltaði hann sær av hestinum

inn um kirkjugarð

ólukkutíð at stakkurin

kom fastur har

 

Bóltaði hann sær av hestinum

mangt var honum til mein

ólukkutíð at stakkurin

kom fastur í ein stein

 

Bardust tey um stakkin

so illa tað til gekk

hann fekk aðra ermuna .

hon skerdan bulin fekk

 

Pakka tú teg burtur

tú satans ónda trøll

her er Guð og kirkjan

trífoldigheitin øll

 

Pakka tú teg burtur

tað sigi eg forvist

her er hann uppmálaður

tann Harri Krist

 

Mess’akulin i Sandavágskirkju

sigst í hesum kvæði

rárt er at finna

eitt sovorðið skarlaksklæði

 

Rárt er at finna

eitt sovorðið skarlak

gullbroderaður krossur

stendur í hans bak

 

Mess’akulin i Sandavágskirkju

sigst í hesum tátti

hann var av tí ermuni

ið huldukonan átti

           

Niðurlag:

Tøkum lættar í lundum leikar for man

latið váran dans væl falla

Onnur tíðindi