kelda:
http://www.vagadansifelag.dk/26331125
Seyðamaðurin á Sondum
Leggið nú hvør sítt høvur í blot
meðan eg
sigi frá søgum
hvat ið hendi í fornu tíð
uti i gomlum døgum
Stígið á gólv so lættliga
og havi gott stig
meðan eg kvøði um huldukonu
og seyðamannin við
Tað skuldi vera á fornu tíð
vilja tit mær trúgva
norðuri á fjøllum í Husagjógv
har mundi ein hulda búgva
Ein onnur búði í Tormansgjóv
systrar vóru tær tvá
tær vóru klæddar í skarlak
líka niður á
tá
Stakkarnir vóru av skarlaksklæði
hingu niður á skó
hann hjá henni í Húsagjógv
var reyður sum annað blóð
Árla var um morgunin
só1in skein so víða
lysti henni huldukonu
at só1a stakki friða
Hon legði hann á tann grøna vøll
rætt sum sólin sá
vakurt var at síggja
fagur litur bar á
Vakurt var at síggja
fagur litur bar á
perlurnar av reyðargulli
í stakkinum glitra á
Seyðamaðurin av Sondum
var víða gitin í orðum
rætt sum reysti Rólant jall
gitin var í forðum
Hann røktaði alla Sandavágssíðu
bæði við gleði og gavni
mongum manni var hann gitin
men ikki nevndur av navni
Árla var um morgunin
sólin skein á vøll
lysti honum seyðamanni
at ríða norð á fjøll
Árla var um morgunin
só1in skein so víða
lysti honum seyðamanni
norð á fjøll at ríða
Seyðamaðurin á Sondum
lat sær hestin sað1a
vakur var tann gangari
hann dró eftir jørðini hala
Seyðamaðurin á Sondum
reið gjøgnum fjallalíð
langan veg sá hann perlurnar
ið stakkinum glitraðu í
Seyðamaðurin á Sondum
hugsar við sjálvum sær
henda reyða kjóla
skal eg hava heim við mær
Seyðamaðurin á Sondum
vendi
hestinum tá
beint har imóti
sum stakkurin lá
Ballaði hann hann saman
av tí reyða skarlak
síðan legði hann hann
upp á hestsins bak
Síðani legði hann hann
á sín góða hest
so reið hann tilbakar heim
hann reið sum hann kundi best
Setti hann seg á sín góða hest
hann mundi væl vegin kenna
pryglaði hann við hirðastavi so
dúgliga mundi hann renna
Huldukonan við eldin situr
sær hon sólina skína
eg skal út á helluna
at venda stakki mínum
Men tá ið hon kom á plássið
tá var stakkurin burt
skar saman tennir
og snerkti við skort
Tók hon til at ganda
tað við sterkum rúnum
skimaðist runt um fjallalíð
við eygum sinum brúnum
Systir, systir! Stíg í stórum
kanst tú mannin ná
Seyðamaðurin á Sondum
hann stjól mær stakkin frá
Svaraði aftur i Tormansgjógv
so huldligani
eg eri lamin í báðum beinum
einki orki eg
Gakk tú systir sum tú kanst best
eg kann einki gera
eg eri lamin í báðum beinum
kann meg illa bera
Tann sum búði í Húsagjógv
tók tá til at ganga
gleivaði langt og ginaði títt
tann seyðamann at fanga
Seyðamaðurin á Sondum
ríður alt hann orkar
hoyrir hesa huldukonu
aftan á sær snorkar
Hesturin var móður
sum einhvør kann vita
ríða norð á fjøllum
stóran mann at flyta
Hesturin var móður
hann gav honum ikki grið
nakað so tyngdi hann
stakkurin við
Vakur var tann gangarin
sum seyðamaðurin átti
sveittin dreiv ur hvørjum hári
svartur sum ein pottur
Eingin fuglur var so skjótur
hvørki á sjógv ella landi
sum tann hestur hjá seyðamanni
á Vatnsoyrarsandi
Hesturin var móður
troyttur til at ekka
tá ið hann kom í Vatnsbrekku
legði hann seg at drekka
Tá ið hann hevði drukkið
eina lítla stund
tá kom hon og stunandi
eftir grønari lund
Hugsar hann við sjálvum sær
her er ikki at dvøla
tá kom hon á Heimarugjógv
aftan á honum í hølum
Seyðamaðurin á Sondum
vendi hestinum frá
hetta skal eita
Sálarbótsá
Seyðamaðurin á Sondum
vendi hestinum snart
tungt er at riða
(ta) brekkuna hart
Tá ið hann kom á Føstuvarða
var hann stívur í lørum
tá kom hon og stunandi
og stóð upp fyri Vørðum
Tá ið hann kom á Mosagerði
nærkaðist henni tá
ikki meir enn eina
reipslongd ífrá
Forbannað veri tann huldukona
enn so dúgliga gekk
tá ið hon kom á Giljarætt
hon mannin aftur fekk
Seyðamaðurin á Sondum
hann yvir um ósan reið
huldukonan í halan fekk
og hann ur hestinum sleit
Bóltaði hann sær av hestinum
inn um kirkjugarð
ólukkutíð at stakkurin
kom fastur har
Bóltaði hann sær av hestinum
mangt var honum til mein
ólukkutíð at stakkurin
kom fastur í ein stein
Bardust tey um stakkin
so illa tað til gekk
hann fekk aðra ermuna .
hon skerdan bulin fekk
Pakka tú teg burtur
tú satans ónda trøll
her er Guð og kirkjan
trífoldigheitin øll
Pakka tú teg burtur
tað sigi eg forvist
her er hann uppmálaður
tann Harri Krist
Mess’akulin i Sandavágskirkju
sigst í hesum kvæði
rárt er at finna
eitt sovorðið skarlaksklæði
Rárt er at finna
eitt sovorðið skarlak
gullbroderaður krossur
stendur í hans bak
Mess’akulin i Sandavágskirkju
sigst í hesum tátti
hann var av tí ermuni
ið huldukonan átti
Niðurlag:
Tøkum lættar í lundum leikar for man
latið váran dans væl falla
